تأثیر تلفیق روش های کنترل مکانیکی با علف کش ها بر عملکرد و اجزاء عملکرد سویا در منطقه کرج

آزمایش مزرعه ای با هدف تأثیر تلفیق روش های کنترل مکانیکی با علف کش ها بر عملکرد و اجزاء عملکرد سویا در سال زراعی 83-1382 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 18 تیمار و سه تکرار در مزرعه ی پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران (کرج) اجرا شد. تیمارها شامل گروه های: 1- کاربرد مجزای علف کش های تریفلورالین (g ai/ha960)، آلاکلر (g ai/ha2400)، بنتازون (g ai/ha1200) و اکسی فلورفن (g ai/ha360) بترتیب به صورت های پیش کاشت، پیش رویشی و پس رویشی 2- تریفلورالین و یا آلاکلر در تلفیق با کولتیواسیون و یا یکی از علف کش های بنتازون و یا اکسی فلورفن 3- تریفلورالین و یا آلاکلر در تلفیق با کولتیواسیون و میزان کاهش یافته ی یکی از علف کش های بنتازون (g ai/ha960) و یا اکسی فلورفن (g ai/ha 288) 4- علف کش تریفلورالین (g ai/ha1920) به صورت سم آب به تنهایی و یا در تلفیق با یکی از علف کش های بنتازون و اکسی فلورفن 5- شاهد بدون علف هرز بودند. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین تیمارها از نظر کاهش وزن خشک علف های هرز به هنگام رسیدگی فیزیولوژیک محصول وجود داشت. تیمارهای تریفلورالین + اکسی فلورفن و آلاکلر با 95 و 56% بترتیب بیشترین و کمترین راندمان کنترل را به خود اختصاص داده بودند. بین تیمارهای مختلف از نظر تعداد شاخه فرعی، وزن صد دانه، تعداد غلاف در بوته، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در سطح 1% و تعداد دانه در غلاف در سطح 5% تفاوت معنی داری دیده شد. بیشترین و کمترین میزان عملکرد بیولوژیک برابر 10148 و 2981 کیلوگرم در هکتار بود که بترتیب در تیمارهای بنتازون (g ai/ha 1200) و آلاکلر+کولتواسیون+دوز کاهش یافته اکسی فلورفن (g ai/ha 288+2400) بدست آمد. بیشترین عملکرد دانه از تریفلورالین+بنتازون (g ai/ha 960+ 1200) و به میزان 2940 کیلوگرم در هکتار بدست آمد و کمترین میزان نیز از تریفلورالین+اکسی فلورفن (g ai/ha 960+360) بدست آمد. تیمارهای مؤثر به لحاظ کنترل مطلوب علف های هرز و عملکرد بالا، تریفلورالین+بنتازون (g ai/ha 960 + 1200) و تریفلورالین+کولتیواسیون+دوز کاهش یافتة بنتازون (g ai/ha 960 + 960) بودند.